گریه کردم بس که از داغ تو بیمارم حسین            تار می‌بیند دو چشمانِ عـزادارم حسین

می‌نشیند با شروعِ روضه چشمانم به اشک            تا ابد این رزق را از مادرت دارم حسین

پای کارت ایستادم! چون بدون فوتِ وقت            آمدی! تا که گـره افـتاد در کارم حسین

دست‌هایت را رها کردم، زمین خوردم! ببخش            بد نمک نشناسم آقا، سهل انگارم حسین

جا نمانم! این بلا از هر بلایی بدتر است            جا نمانم اربعـین! مشتاقِ دیدارم حسین

مشکلات من فقط کنج حرم حل می‌شود            دعوتم کن کربلا! خیلی گرفتارم حسین

جانِ آن خواهر که با دستانِ بسته رفت و گفت:            راهیِ دروازۂ ساعـات و بازارم حسین

سنگباران بود و نامحرم! خدا صبرش دهد            گفت چشم از چشم‌هایت برنمی‌دارم حسین